‘’Ne kadar anlatırsan anlat, söylediklerin karşındakinin anlayabildiği kadardır” der Sevgili Mevlana ve devam eder ”Bizi bilen bilir, bilmeyende kendi gibi bilir” ondan sebep kendimi anlatmak için artık çokta fazla çaba sarf etmiyorum ve Ziya Paşa’nın şu güzel ifadesi geliyor aklıma.
‘’Ayinesi iştir kişinin lafa bakılmaz,
Şahsın görünür rütbe-i aklı eserinde.”
İnsanları, anlamak için de fazla bir çabaya gerek olmadığı kanaati hâsıl oldu, yaşadıkça, yıllar içinde, yaş kemale erdikçe, çünkü vakti zamanı geldiğinde, hem sözle, hem davranışları ile kendilerini gayet iyi anlatıyorlar.
Benim, anlamaya ve anlatmaya çalıştığım şey benim. Kendimi anlama ve kendime anlatma çabasındayım, çünkü anladığım kadarıyla, insanın tanıması gereken ilk ve öncelikli varlık kendisidir.
Kendini tanıyan, kendini bilen, kendini öğrenen kişi, tüm insanlığı öğrenmiş gibidir, zira Montaigne’nin de dediği gibi ‘’Her insanda insanlığın tüm halleri vardır’’ ama günümüz insanı bunu tersten işletir. İyi ya işte başkalarına bakar, anlar kendimizi öğreniriz diye düşünür ya da kendini öğrenmek gibi bir derdi yoktur ve de hiç olmamıştır.
İşte bundan sebep başkalarına bakıp, onları tanımaya, anlamaya çalışmak zaman kaybıdır, boşa çabadır. Zira hiç bir insan evladı karşısındakine, kendini olduğu gibi, ruhunu tüm çıplaklığı ile göstermez, hem zaten istese de gösteremeyecektir, çünkü o da muhtemelen başkalarını tanımaya, anlamaya, öğrenmeye çalışmakla o kadar meşguldür ki daha kendini tanımaya, anlamaya ve öğrenmeye vakit ayıramamıştır.
İşte bundan sebep, benim en temel derdim kendimim, kendimi anlamaya, tanımaya, öğrenmeye ve öğrendiklerimi kendime anlatmaya çalışıyorum. Tüm çabam kendimi daha iyi tanımak ve anlamak, ne olduğumu, nereden, ne için gelip, ne yapıp, nereye gittiğimi, anlama çalışmalarımdır ve kendime bakıp, kendimde bulduklarımdır, kendimle konuşmalarımdır, Kendimi kendime anlatışlarımdır yazdıklarım…
Mustafa Murat Güngör
09.05.2016
Beğendiysen Dostlarında Beğenebilir. Paylaşmaya ne dersin ?
Bunu beğen:
Beğen Yükleniyor...
İlgili
About mmuratgungor
Bir biri ardına, devrilen her yıl, insandan, bir şeyler alıp, götürürken, birçok şeyleri de getirip, koyar ömür heybesine. Kaybettiklerimiz uğruna, kazandığımız ve ileriki yaşantımızda, bize fayda sağlayacak her şey TECRÜBEDİR.
Her dert, her sıkıntı, her üzüntü, her kayıp, hayatın bize bir şeyler katma, bir şeyler anlatma çabasıdır. Bu çabaya kızarak, kırılarak, küserek, kendi kabuğumuza çekilerek değil, sebebini sorgulayarak, eksikliklerimizi gidererek, fazlalıklarımızı törpüleyerek ve bir daha aynı duruma düşmemek için, evvelce attığımız yanlış adımları, tekrarlamaktan vazgeçerek, hayata verdiğimiz her cevap TECRÜBEDİR…
TECRÜBE acıdır ve aynı zamanda paha biçilmezdir zira onu kazanabilmek adına, bir şeyi kaybetmek, bir şeyden vazgeçmek, bir derde katlanmak, bir sıkıntıyı aşmak, kısacası büyük bir bedel ödemek zorundayızdır.
Ve zamanla tecrübelerimiz arttıkça, hayatı ve karşımıza çıkarttığı, insanları, olayları ve durumları, daha iyi anlayıp, perde arkasındakileri daha iyi görmeye başlarız…
Yeter ki hayatın bizi olgunlaştırmak, kendimize getirmek, dünyaya geliş amacımızı bize hatırlatmak için karşımıza çıkardıklarına, İyi, kötü, hoş, nahoş, demeden, hoş geldin deyip, buyur edebilelim başköşeye ve yaşamış olduğumuz her şeye sevgiyle şükredebilelim…
Bu günüme gelmemde, bu günkü ben olmamda, hayatımda kazandığım ve boncuk, boncuk, TECRÜBE tespihime eklediğim, her bir tecrübede, emeği geçen tüm güzel canlara, sevgili aileme, akrabalarıma, dostlarıma, arkadaşlarıma, hayatımın her hangi bir diliminde, yolumuzun kesiştiği güzel yürekli, güzel insanlara, çok teşekkür ediyorum. Hayatıma kattıklarınız için teşekkürler, Bana yaşattıklarınız için teşekkürler, iyi ki varsınız, iyi ki sizleri tanıdım, sağ olun, var olun…
Her dem sevgi, dostluk ve muhabbetle…
Mustafa Murat Güngör
23.05.2014
(c) Bu yazının her türlü telif hakkı yazarın kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
