Güzel bir Özdemir Asaf Şiir’ine,
Üfledik nefesimizle,
Dilimiz döndüğü ve nefesimiz yettiğince…
ESKİSİ KADAR ÖZLEMİYORUM SENİ
Eskisi kadar özlemiyorum seni,
Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda..
Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor..
Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
Biraz yorgunum..
Biraz kırgın..
Biraz da kirletti sensizlik beni!
Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama
“İyiyimler” yamaladım dilime.
Tedirginim aslında,
Seni unutuyor olmak,
Hafızamı milyon kez zorlamama
Rağmen yüzünü hatırlayamamak,
Korkutuyor beni.
Gel diye beklemiyorum artık,
Hatta istemiyorum gelmeni..
Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde.
Ara sıra geliyorsun aklıma, banane diyorum
Benim derdim yeter bana banane!
Alıştım mı yokluğuna?
Vaz mı geçiyorum, varlığından?
Tedirginim aslında,
Ya başkasını seversem?
İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem…
Özdemir ASAF
Aradığın şey o kitaplarda değil,
Aradığın şeyi okuyarak bulamazsın.
Sende eksik olan şeyi,
Gözlerinle tamamlayamazsın.
Aradığın şeyi dünya’da arayacaksın,
Aradığın şeyi yüreğinle bulacaksın.
Dünya’da ki tüm kitaplar,
Tüm hesaplar, akıl oyunları,
Sayfalarca laflar,
Sevginin yerini tutmaz.
Okuyarak öğreneceksin ama,
Severek anlayacaksın.
Şemsi Tebrizi